Beeldhouwer Guus Hellegers (80 jaar) woont, samen met zijn vrouw Marion, in het Friese Steggerda. Op een prachtige plek met rondom vrij uitzicht over landerijen en in huis voldoende ruimte om een werkatelier en gemaakte kunstwerken te kunnen bergen. Zo’n tien jaar geleden werd Guus getroffen door een hersenbloeding, waardoor hij nog dagelijks kampt met de gevolgen daarvan.
Het hele verhaal begon in de nacht van donderdag op vrijdag in februari 2007. “Ik begon heel erg te zweten en kwam niet meer uit mijn woorden. Het leek wel Chinees”. Guus en zijn vrouw Marion togen die vrijdagochtend direct naar de huisarts. Die vermoedde een TIA (ook wel een tijdelijke beroerte genoemd) en wilde hen terugzien op de aankomende dinsdag. “Het ging dat weekend zo slecht dat we zondagmorgen door de dienstdoende weekendarts werden verwezen naar het ziekenhuis. Gelukkig was daar een neuroloog beschikbaar. Op dat moment kon ik zelfs al niet meer lopen. Ik werd daarom direct doorgestuurd naar het academisch ziekenhuis. Daar werd een hersenbloeding, als gevolg van een bacterie in het bloed, geconstateerd”, vertelt Guus samen met Marion.
Engel op de schouders
Na een dag of tien was Guus zodanig stabiel dat de artsen konden opereren. Er volgden twee operaties waarbij onder andere een stukje van zijn frontaalkwab werd weggehaald. “Hier kan ik me natuurlijk niets meer van herinneren maar Marion uiteraard wel”. Marion vult aan: ”Ik heb het leven van Guus aan een zijden draadje zien hangen. Er zijn meerdere momenten geweest waarbij Guus letterlijk een engel (misschien zelfs wel twee) op zijn schouders heeft gehad”. Na een verblijf van zeven weken in het ziekenhuis volgde er een revalidatietraject in de kliniek van Revalidatie Friesland in Beetsterzwaag. Guus: “Als een klein kind heb ik alles weer moeten leren. Lopen, praten, lezen en ook tv-kijken ging niet”.
Liefde gaat verder
Guus: “Ik ben Marion erg dankbaar. Zonder haar had ik er nu niet zo bij gezeten. Zo was het Marion die, om verveling en depressiviteit bij mij tegen te gaan, mandala kleurboekjes meenam. Ik ben begonnen met kleuren en kon daar veel in kwijt. Nog steeds heb ik het idee dat ik iedere dag vooruitgang boek”. Twee jaar na zijn ziekte maakte Guus, met veel moeite en aandacht, nog een penning. Op de ene zijde een afbeelding van een zittende vrouw met het woord ‘liefde’ en op de andere zijde een vliegende duif hoog boven de aarde met daarbij de tekst ‘gaat verder’. “Deze penning heb ik speciaal voor mijn vrouw gemaakt”, zegt Guus.
Getalenteerd
Guus heeft zich in de loop der jaren ontwikkeld tot een kunstenaar met een indrukwekkend oeuvre van vele penningen en grote-, en kleine beelden in brons of steen. Het Kaatsmonument in Franeker, velen vast bekend, is bijvoorbeeld van zijn hand. Ook het levensgrote beeld van Fedde Schurer in Heerenveen zal velen niet ontgaan zijn. Tevens maakte hij voor Wolvega de Droompoort Aurora. Guus heeft, als één van de weinige kunstenaars in Nederland, samen met zijn gezin kunnen leven van de kunst. “Gelukkig ben ik niet 10 jaar eerder ziek geworden. Dan waren de dingen heel anders gelopen”, zegt Guus.
Interview uit mei 2017.
Guus is op 7 februari 2019 overleden, in overleg met zijn nabestaanden is besloten zijn verhaal op deze website te behouden.
