Sytze Fennema (60) geniet volop van het leven en er is geen vuiltje aan de lucht. Totdat zijn rechterhand steeds vaker begint te trillen. Zijn dochter is fysiotherapeut en vertrouwt het niet helemaal. Ze besluit een filmpje van zijn trillende hand te maken en stuurt deze naar een paar collega’s door om advies. Zij adviseren Sytze een afspraak met een neuroloog te maken. Eenmaal bij de neuroloog is de diagnose snel duidelijk: Sytze heeft de ziekte van Parkinson.
Controlfreak
Sytze kenmerkt zichzelf als een echte controlfreak. “Als ik wil dat iets gebeurt, weet ik meteen wat ik moet doen om dat te bereiken.” Over zijn ziekte heeft hij helaas geen controle. “Je bent onderworpen aan een situatie en moet maar zien hoe snel het gaat. Ik kan wel in een hoekje zitten huilen, maar daar schiet ik verdomd weinig mee op. Daarom heb ik maar gewoon geaccepteerd dat het er is en probeer ik er het beste van te maken. Dat is ook mijn mentaliteit: winnaars hebben een plan, verliezers een excuus.
Beweegketen therapie
Kort na zijn diagnose kwam Sytze poliklinisch revalideren bij Revalidatie Friesland in Sneek. “Ik heb op alles wat de arts mij adviseerde volmondig ‘ja’ gezegd. Ik dacht als dat bij het protocol hoort, dan gaan we dat doen. Tijdens mijn behandeling ging ik naar fysiotherapie, ergotherapie en sprak ik met een maatschappelijk werker. Wat het meeste indruk op mij heeft gemaakt was de beweegketen therapie. Daar heb ik leren staan zonder dat het mij energie kost. Hierdoor houd ik energie over voor andere dingen. Het is voor mij dan ook een volstrekt raadsel dat niet alle mensen die therapie krijgen. Het heeft mij zoveel opgeleverd.”
Groot compliment
De reden dat Sytze zijn verhaal met ons deelt is niet vanwege zichzelf. “Ik wil graag mijn dank en bewondering uitspreken voor het team dat mij geholpen heeft. Zij hadden oprechte aandacht voor mij. Zelfs toen Corona tussendoor kwam, zetten ze er een spatscherm tussen en gingen ze door. De persoonlijke aandacht en de manier van samenwerken heb ik als uniek ervaren. Wat ik zo krachtig vond is dat niet iedereen op een eigen eiland zit. Iedereen doet zijn werk, maar er is ook overlap. Er was nooit een hiaat, iedereen wist wat ik nodig had. Tot aan de telefonistes aan toe. Dat vond ik heel indrukwekkend. Vanaf begin tot eind heb ik ervaren dat het een hele goede geoliede machine is. We kunnen altijd wel mopperen over wat niet goed is, maar we mogen ook onze dank uitspreken als iets wél goed is. En dit was goed. Een groot compliment. ”
Mei, 2021
