Natasja Scholte Aalbes (42) kreeg in februari 2015 wondroos en werd tien dagen in het ziekenhuis opgenomen. Na de ziekenhuisopname mocht ze naar huis. Ze probeerde zo goed en zo kwaad als het ging, haar leven weer op te pakken. Dat ging helaas niet zoals gehoopt, ze werd gaandeweg extreem vermoeid, had pijn in haar gewrichten en benen. Ze werd van het kastje naar de muur gestuurd en kreeg eind 2016 pas een diagnose.
Meisjesdroom
Natasja is moeder van twee jongens van elf en veertien jaar. Als vrachtwagenchauffeur had ze een veelal zittend beroep. Ze vond het daarom heerlijk om in haar vrije tijd te wandelen of een rondje te mountainbiken. Ze genoot ervan lekker actief bezig te zijn. “Het rijden op de vrachtwagen was echt mijn droom. Tien jaar geleden deed zich een prachtige kans voor en die heb ik met beide handen aangegrepen”, vertelt Natasja met een dikke glimlach. Ze deed in die tijd de boekhouding voor het bestratingsbedrijf van haar ouders. De chauffeur van hun wagens ging met pensioen. Natasja: “Dat was mijn kans. Ik zei: Zal ik de auto maar rijden? En zo gebeurde het. De tien jaren die ik daarna op de auto heb gehad, waren de tijd van mijn leven”.
Steeds zwaarder
Op een dag kreeg Natasja een rare plek op haar gezicht. Dat bleek wondroos te zijn en na een ziekenhuisopname van 10 dagen mocht ze weer naar huis. Eenmaal thuis knapte ze niet op. Ze werd steeds zieker. Natasja: “Ik was voortdurend moe, had hoofdpijn en kreeg pijn in mijn gewrichten en in mijn benen”. Ze probeerde toch zo goed en zo kwaad als het ging haar leven op te pakken. Totdat ze in oktober 2015 tijdens een rit niet goed werd. De huisarts wist niet goed wat hij hier mee aan moest en verwees haar naar het ziekenhuis. De internist in het ziekenhuis kwam na een paar dagen met het vermoeden van een zware virusinfectie en zei ‘en passant’ dat ze ook maar iets moest laten doen aan haar spataderen. Vervolgens werd Natasja onverrichter zake naar huis gestuurd. In december 2015 werd Natasja weer onwel en opgenomen in het ziekenhuis. Nu vermoedde men fibromyalgie. “Ik kreeg een uitgebreide MRI scan van mijn hoofd. Direct na de scan in het ziekenhuis werd ik weer niet goed. De neuroloog dacht eerst aan een burn-out maar na diverse testen en gesprekken bleek dat het ook niet te zijn”, verzucht Natasja. Ze werd door de neuroloog verwezen voor een second opinion.
Het koppie erbij
“Ik heb echt het gevoel dat ik van het kastje naar de muur gestuurd ben. Ik heb overal zelf achteraan gezeten. En gelukkig lukte het me om m’n koppie erbij te houden. Ik wist dat het niet een psychisch maar echt een lichamelijk iets was. Uit de second opinion kwam de conclusie dat ik, Myalgische encefalomyelitis (ME) heb. Ze kreeg het advies om naar een revalidatie-instelling in de buurt te gaan. “Helaas was dat geen optie omdat ze daar geen passend programma bleken te hebben. Na enig speurwerk op internet kwam ik uit bij Revalidatie Friesland in Beetsterzwaag omdat ze daar wel een multidisciplinaire behandeling voor chronische pijn aan konden bieden. Ik heb mijn huisarts gevraagd me hier naartoe te verwijzen. De zei plompverloren dat ik zelf maar een afspraak met een revalidatiearts moest regelen”, vertelt Natasja. Haar huisarts had haar in de tussentijd wel verwezen naar een psycholoog. Die psycholoog adviseerde ook een multidisciplinaire aanpak. Natasja: “Het is jammer dat mijn huisarts niet goed naar mij heeft geluisterd maar ik ben blij dat ik heb doorgezet en de verwijzing naar een revalidatiearts heb geregeld”.
Onzekerheid is moeilijk
“Daar heb ik absoluut geen spijt van. De verpleging is goud waard. Ik zou het iedereen aanraden”, zegt Natasja. Ze heeft heel veel aan de herkenning en erkenning van lotgenoten gehad. Eén woord of zelfs een blik is vaak al genoeg. Natasja: “Ik heb er echt voor gevochten om hier te kunnen zijn. Ik leer hier met mijn beperkingen en met mijn ziekte om te gaan”. Vooral de onzekerheid is moeilijk. Hoe verloopt de ziekte verder? Hoe moet het verder qua werk? Lachend besluit ze: “Gelukkig ben ik een positief ingesteld mens, ik zie altijd lichtpuntjes”.
Maart 2017
